Doom - minimalne wymagania minimalne
Doom 4 (2016) jest grą dość dobrze zoptymalizowaną. I wygląda na to, że wymagania minimalne zostały lekko zawyżone. Ot choćby to, że gra wymaga karty graficznej minimum 2GB VRAM (rekomendowane 4GB VRAM). Niemniej jednak dzięki dobrze wykonanej optymalizacji gry, można Doom-a uruchomić także na sprzęcie poniżej oficjalnych minimalnych wymagań. Co więcej - nie tylko uruchomić ale także zagrać i to nie w pokaz slajdów. Oczywiście nie wydobędziemy na takim sprzęcie „całego piękna” (wizualnego) opętanego przez piekielne demony Marsa. Ala jak widać na zrzutach ekranu - nie jest źle.
Na początek mały Doom “speedrun” :)
DOOM - minimalne wymagania minimalne. Screeny pochodzą z rozgrywki w rozdzielczości 1280×960 (4:3). Średnie FPC na poziomie 30-45 klatek. Sprzęt: procesor Core i3 3240 (Ivy Bridge), 16 GB DDR3, nVidia GeForce GTX 650 z 1 GB DDR5.
Asus Google Nexus 7 16GB
Opinie na temat tabletu.
Pokaż kotku co jest w środku… pudełka.
Nie będę tutaj opisywał parametrów technicznych ani wnikał w detale i dokładne porównania z innymi tabletami (bo sam nie maiłem ich wiele w rekach). Natomiast chcę się podzielić subiektywnymi spostrzeżeniami dotyczącymi użytkowania tabletu przez osobę, która wcześniej niewiele miała do czynienia z dotykowymi tabletami jak i systemem Android.
Pierwsza rzecz, po wyjęciu z pudełka, która rzuca się w oczy, a właściwie ręce - Nexus 7 lekki nie jest. Prawdopodobnie to za sprawą baterii jak i być może szkła ekranu (ponoć odpornego na zarysowania, to wyjdzie w codziennym użytku - bo specjalnie nie dokupiłem etui ochronnego. Druga rzecz, fajna, to że ten 7-calowy tablet mieści się w ręce (dorosłej osoby) i trzymać można go dość wygodnie. Dodatkowo tył zrobiony jest z tworzywa przypominającego chromowaną gumę, dzięki czemu w moim odczuciu jest mniejsza szansa, że wypadnie z ręki. Po prostu nie jest śliski, nie ślizga się też po stole (czy oparciu fotela) ani po materiale (kanapa, fotel). Podobno to jedyny tablet na rynku z takim wykończeniem - dziwi mnie to, bo jest to tak oczywista sprawa, że już dawno we wszystkich sprzętach tego typu powinna być zastosowana.
Hydrophobia Prophecy PC (2011)
Tak właściwie to nie bardzo wiadomo, czy grę Hydrophobia Prophecy chwalić czy krytykować. Jest pół na pół. Do wad można zaliczyć to, że gra jest niezwykle krótka - 3-4 godziny grania. Ale biorąc pod uwagę fabułę, schematyczność - może to być też potraktowane jako zaleta. Hydrophobia Prophecy ma niewykorzystany potencjał. Po części zmarnowany.
Początek gry jest hmmm… kiepski. Pierwsze 15 minut nie zachęca szczególnie do dalszej rozgrywki. Niemniej jednak po chwili, czyli gdy pogramy dłużej niż kwadrans pojawia się specyficzny klimat. W tej grze typu survival-action jest pełno wody. Jesteśmy (chyba) w korporacyjnej stacji podmorskiej. Kate jest inżynierem (inżynierowie mają wzięcie od dawien dawna w grach komputerowych). A do stacji dostają się terroryści.
Jest trochę wybuchów, trochę ognia, a najwięcej jest wody. W wodzie chodzimy, w wodzie pływamy. Konsekwentnie przez cała grę. Wizualnie, choć sama gra nie jest majstersztykiem, to duże ilości wody są wyśmienite. Czy to w małych czy dużych pomieszczeniach - jest mało lub dużo wody. Czasem można a właściwie trzeba zmienić poziom wody aby pójść dalej. Ogień, wybuchy, woda, gaz, prąd - jednym słowem jest niebezpiecznie.
ALAN WAKE (PC, 2012)
W oceanie mroku.
Znana z konsoli XBOX 360 gra Alan Wake została wydana na komputery PC. I bardzo dobrze, choć dziwię się, że z takim opóźnieniem.
Jeśli lubisz choć trochę grać a jesteś fanem (fanką) klasycznych horrorów w klimatach Kinga, lubisz film Lśnienie, Miastczko Twin Peaks, filmy takie jak Ptaki Hitchcoka to jest to bez wątpienia gra dla Ciebie.
Ale na samym początku ponarzekam, żeby mieć to już z głowy. W grze dominuje liniowości, której nie uważam za zbyt wielką wadę przy tego typu właściwie stricte fabularnej, filmowej produkcji. W Alanie Wake’u nie sposób się zgubić. Bo nawet jeśli jest możliwość wyboru błędnego kierunku, to zaraz pojawi się ściana nie do przejścia. Do tego kompas wskaże nam słuszny kierunek. Oczywiście można w pewnym zakresie zboczyć z głównej trasy, ale to znaczy tylko, że coś znajdziemy. Coś przydatnego do obrony i walki.
I teraz o walce - tutaj jest trochę monotonnie. To znaczy jak mamy wrogów to właściwie są oni podobni do siebie. Pojawiają się z mroku, często grupami. Mają siekiery lub piły mechaniczne. I są nieśmiertelni do czasu aż im dobrze przyświecimy. Śmiertelność zyskują z wielkim błyskiem i “pufff” już można ich zabić bronią standardową (strzelba, dwururka, pistolet). Czasem można proces przyspieszyć, używając broni “świetlnej” jak pistolet-rakietnica, strzelający flarami czy błyskowe granaty. Czasem znajdziemy duży reflektor, który swoją mocą może wyeliminować wrogów. Ale jednak jest to monotonne. Schematyczne. Idziemy czy biegniemy. Pojawia się wróg. Trzeba przyświecić. Ostrzelać. Idziemy dalej. Nie trzeba nic główkować, jak obejść wrogów lub jaką chytrą strategię zastosować. Wszystko na jedno kopyto. I gdyby nie fabuła i klimat, to byłaby to kolejna zręcznościowa strzelanka.
Binary Domain / Demo - PS3 (2012)
Prym w fantastyce wiodą ostatnio gry komputerowe. Zwłaszcza jeśli chodzi o cyberpunk. Tworzone są światy futurystyczne, naładowane cybernetyką. Walka z maszynami a produkcji polskiego studia Hard Reset, następnie premiera kolejnej odsłony Deus Ex studia Square Enix. Zapowiadana już niedługo premiera Syndicate czy też produkcja spod marki SEGA – Binary Domain.
Czysta akcja w niedalekiej przyszłości. Tak można skrócić opis tej gry. Walka w zespole. Adrenalina i niezwykłą grywalność dla wszystkich, którzy przekładają wartką akcję nad wysublimowaną fabułę. Choć wiem, że nie zagram (z braku choćby czasu) to demo pozwala stwierdzić, że gra na pewno zdobędzie grono fanów.
Mass Effect 3 / Demo - PS3 (2012)
Mass Effect jak i Mass Effect 2 jakoś przeszły mi koło nosa. Tymczasem na horyzoncie trzecia odsłona. I muszę powiedzieć, że zapowiada się co najmniej interesująco. Krótkie demo, które można bez problemu ściągnąć z Playstation Store to dwie krótkie przygody ze świata Mass Effect.
Jedną z ciekawszych rzeczy, jakie zauważyłem zaraz na wstępie jest wybór trybu rozgrywki – po pierwsze można postawić na akcję i wtedy gra kładzie nacisk na aspekty „strzelankowe” czyli głównie zręcznościowe. Po drugie można wybrać stonowany tryb RPG – czyli nacisk na roleplay, więcej dialogów, rozmów, gdzie liczą się odejmowane decyzje a mniej zręczność gracza. A po trzecie – tryb nazwę go „przygodowy” (w grze nazywa się bodajże fabularny) - gdzie najważniejsze jest (filmowe) prowadzenie fabuły. A więc odrobina strzelania, ale nie z naciskiem na aspekt stricte zręcznościowy oraz odrobina RPG, bo dialogi są ale raczej znikome i wydają się nie wpływać znacząco na fabułę.
Dead Space 2 PC (2011)
Niemal równo rok po premierze Dead Space 2 - veni, vidi, vici. Przebrnąłem przez drugą część pełnej grozy kosmicznej strzelanki rozglądając się na lewo i prawo. Screencast z wędrówki przez korytarze kosmicznej bazy na orbicie Saturna znajdziecie niżej.
Isaac Clarke (ur. 2465) powrócił by znów uratować świat. No dobrze, nie tyle powrócił co po trzech latach obudził się ze śpiączki. Niezdrowa wizyta na USG Ishimura, oj niezdrowa. Od razu po przebudzeniu musiał stawić czoło zagrożeniu, które wydawało mu się, że raz na zawsze wyeliminował. Niestety USG Ishimura niczym puszka pandory rozsiewa po wielkim mieście The Spawl i stacji kosmicznej Titan (Marker Site 12). Wraz z nekromorfami wraca też oficer medyczny Nicole (była kobieta Isaaca, która zginęła na USG Ishimura) oraz pojawia się nowa (milość?) - Ellie, pilot różnych ciężkich maszyn technicznych. Do towarzystwa dostajemy też Strossa, dotkniętego szaleństwem i leczonego psychiatrycznie człowieka (możecie zerknąć na animowany Dead Space: Afterfall aby dowiedzieć się więcej)
Co tu dużo pisać - Dead Space 2 to niezwykle udany survival horror, którego akcja osadzona jest i w przyszłości i kosmosie. Klimat częściowo można porównać do Obcego. A sama gra czerpie dość wiele z nie tylko z odniesień i pomysłów, które widzieliśmy w kinie, ale także literatury SF. Zwłaszcza część pierwsza z niektórymi pomysłami mogącymi wskazywać na korzystanie z twórczości Aasimova, Clarke’a czy Lema.
Call of Duty: Modern Warfare 3 (PC)
Modern Warfare 3 czy Battlefield 3 – co wybrać, będąc fanem gier FPS osadzonych w realiach współczesnej a może nawet lekko futurystycznej wojny? Kiedyś, to już dawno „sprawdzałem” Battlefielda jak i Modern Warfare.
I to ta druga gra została moja ulubiona.
Prawdopodobnie kwestia gustu i to coś, co dla jednego jest ważne, dla drugiego nie. W każdym bądź razie teraz nie było dylematu – czas zacząć Call Of Duty: Modern Warfare 3…
Tak czy inaczej - MW3 to szybka, dynamiczna akcja prowadzona filmowo - można powiedzieć, ze w dużej mierze jest to interaktywny film, w którym gracz jest małym trybikiem, choć może i właściwie musi podejmować akcje ze swojej strony.
A na koniec - początek Modern Warfare 3 - zmontowany na szybko z pierwszego etapu gry.