Doom - minimalne wymagania minimalne
Doom 4 (2016) jest grą dość dobrze zoptymalizowaną. I wygląda na to, że wymagania minimalne zostały lekko zawyżone. Ot choćby to, że gra wymaga karty graficznej minimum 2GB VRAM (rekomendowane 4GB VRAM). Niemniej jednak dzięki dobrze wykonanej optymalizacji gry, można Doom-a uruchomić także na sprzęcie poniżej oficjalnych minimalnych wymagań. Co więcej - nie tylko uruchomić ale także zagrać i to nie w pokaz slajdów. Oczywiście nie wydobędziemy na takim sprzęcie „całego piękna” (wizualnego) opętanego przez piekielne demony Marsa. Ala jak widać na zrzutach ekranu - nie jest źle.
Na początek mały Doom “speedrun” :)
DOOM - minimalne wymagania minimalne. Screeny pochodzą z rozgrywki w rozdzielczości 1280×960 (4:3). Średnie FPC na poziomie 30-45 klatek. Sprzęt: procesor Core i3 3240 (Ivy Bridge), 16 GB DDR3, nVidia GeForce GTX 650 z 1 GB DDR5.
CablExpert DSP-2PH4-001 HDMI splitter
CablExpert DSP-2PH4-001 to rozdzielacz / splitter sygnału HDMI pozwalający rozdzielić sygnał z jednego wejścia (np. z konsoli) na dwa wyjścia (np. TV oraz monitor). Jest to aktywny splitter, czyli zasilany, dzięki czemu sygnał HDMI jest wzmacniany co pozwala przesyłać go do urządzeń oddalonych nawet o 10 metrów. Splitter obsługuje rozdzielczość do 1920×1080 (1080p) oraz obsługuje wideo 3D. Jest zgodny z HDCP. Szybki – nie powodujący opóźnień (lagów) obrazu.
CablExpert DSP-2PH4-001 - wejście HDMI
Do czego może się przydać tego typu urządzenie? Oczywiście po pierwsze do wyświetlania tego samego obrazu na dwóch ekranach. Splitter można łączyć kaskadowo, więc z użyciem 3 urządzeń można wyświetlać to samo na 4 ekranach. Fajnie.
Hydrophobia Prophecy PC (2011)
Tak właściwie to nie bardzo wiadomo, czy grę Hydrophobia Prophecy chwalić czy krytykować. Jest pół na pół. Do wad można zaliczyć to, że gra jest niezwykle krótka - 3-4 godziny grania. Ale biorąc pod uwagę fabułę, schematyczność - może to być też potraktowane jako zaleta. Hydrophobia Prophecy ma niewykorzystany potencjał. Po części zmarnowany.
Początek gry jest hmmm… kiepski. Pierwsze 15 minut nie zachęca szczególnie do dalszej rozgrywki. Niemniej jednak po chwili, czyli gdy pogramy dłużej niż kwadrans pojawia się specyficzny klimat. W tej grze typu survival-action jest pełno wody. Jesteśmy (chyba) w korporacyjnej stacji podmorskiej. Kate jest inżynierem (inżynierowie mają wzięcie od dawien dawna w grach komputerowych). A do stacji dostają się terroryści.
Jest trochę wybuchów, trochę ognia, a najwięcej jest wody. W wodzie chodzimy, w wodzie pływamy. Konsekwentnie przez cała grę. Wizualnie, choć sama gra nie jest majstersztykiem, to duże ilości wody są wyśmienite. Czy to w małych czy dużych pomieszczeniach - jest mało lub dużo wody. Czasem można a właściwie trzeba zmienić poziom wody aby pójść dalej. Ogień, wybuchy, woda, gaz, prąd - jednym słowem jest niebezpiecznie.
ALAN WAKE (PC, 2012)
W oceanie mroku.
Znana z konsoli XBOX 360 gra Alan Wake została wydana na komputery PC. I bardzo dobrze, choć dziwię się, że z takim opóźnieniem.
Jeśli lubisz choć trochę grać a jesteś fanem (fanką) klasycznych horrorów w klimatach Kinga, lubisz film Lśnienie, Miastczko Twin Peaks, filmy takie jak Ptaki Hitchcoka to jest to bez wątpienia gra dla Ciebie.
Ale na samym początku ponarzekam, żeby mieć to już z głowy. W grze dominuje liniowości, której nie uważam za zbyt wielką wadę przy tego typu właściwie stricte fabularnej, filmowej produkcji. W Alanie Wake’u nie sposób się zgubić. Bo nawet jeśli jest możliwość wyboru błędnego kierunku, to zaraz pojawi się ściana nie do przejścia. Do tego kompas wskaże nam słuszny kierunek. Oczywiście można w pewnym zakresie zboczyć z głównej trasy, ale to znaczy tylko, że coś znajdziemy. Coś przydatnego do obrony i walki.
I teraz o walce - tutaj jest trochę monotonnie. To znaczy jak mamy wrogów to właściwie są oni podobni do siebie. Pojawiają się z mroku, często grupami. Mają siekiery lub piły mechaniczne. I są nieśmiertelni do czasu aż im dobrze przyświecimy. Śmiertelność zyskują z wielkim błyskiem i “pufff” już można ich zabić bronią standardową (strzelba, dwururka, pistolet). Czasem można proces przyspieszyć, używając broni “świetlnej” jak pistolet-rakietnica, strzelający flarami czy błyskowe granaty. Czasem znajdziemy duży reflektor, który swoją mocą może wyeliminować wrogów. Ale jednak jest to monotonne. Schematyczne. Idziemy czy biegniemy. Pojawia się wróg. Trzeba przyświecić. Ostrzelać. Idziemy dalej. Nie trzeba nic główkować, jak obejść wrogów lub jaką chytrą strategię zastosować. Wszystko na jedno kopyto. I gdyby nie fabuła i klimat, to byłaby to kolejna zręcznościowa strzelanka.
Binary Domain / Demo - PS3 (2012)
Prym w fantastyce wiodą ostatnio gry komputerowe. Zwłaszcza jeśli chodzi o cyberpunk. Tworzone są światy futurystyczne, naładowane cybernetyką. Walka z maszynami a produkcji polskiego studia Hard Reset, następnie premiera kolejnej odsłony Deus Ex studia Square Enix. Zapowiadana już niedługo premiera Syndicate czy też produkcja spod marki SEGA – Binary Domain.
Czysta akcja w niedalekiej przyszłości. Tak można skrócić opis tej gry. Walka w zespole. Adrenalina i niezwykłą grywalność dla wszystkich, którzy przekładają wartką akcję nad wysublimowaną fabułę. Choć wiem, że nie zagram (z braku choćby czasu) to demo pozwala stwierdzić, że gra na pewno zdobędzie grono fanów.
Mass Effect 3 / Demo - PS3 (2012)
Mass Effect jak i Mass Effect 2 jakoś przeszły mi koło nosa. Tymczasem na horyzoncie trzecia odsłona. I muszę powiedzieć, że zapowiada się co najmniej interesująco. Krótkie demo, które można bez problemu ściągnąć z Playstation Store to dwie krótkie przygody ze świata Mass Effect.
Jedną z ciekawszych rzeczy, jakie zauważyłem zaraz na wstępie jest wybór trybu rozgrywki – po pierwsze można postawić na akcję i wtedy gra kładzie nacisk na aspekty „strzelankowe” czyli głównie zręcznościowe. Po drugie można wybrać stonowany tryb RPG – czyli nacisk na roleplay, więcej dialogów, rozmów, gdzie liczą się odejmowane decyzje a mniej zręczność gracza. A po trzecie – tryb nazwę go „przygodowy” (w grze nazywa się bodajże fabularny) - gdzie najważniejsze jest (filmowe) prowadzenie fabuły. A więc odrobina strzelania, ale nie z naciskiem na aspekt stricte zręcznościowy oraz odrobina RPG, bo dialogi są ale raczej znikome i wydają się nie wpływać znacząco na fabułę.
CD Action 1/2012 (nr 199)
Numer 199 - czyli za miesiąc numer 200 CD-Action! Więc już można spodziewać się niespodzianek i bonusów. Ale wróćmy do bieżącego numeru.
Styczniowy CD-Action już od 20 grudnia w kioskach i salonach prasowych. Tym razem w piśmie brakło mi kalendarzxa na rok 2012. Szkoda tochę. Zeszłoroczny używałem i jeszcze używam. Daty kolejnych wydań przypominały o kolejnych numerach CD-Action…
Na DVD kolekcja trailerów gier - przydatna zwłaszcza dla tych, którzy mają limitowane łącze np. internet mobilny. Dzięki tej kolekcji zamiezszczonej na DVD CD-Action mogą obejrzeć zapowiedzi najnowszych proukcji w wysokiej jakości bez marnowania megabajtó swojego transferu: Battlefield 3 - Gulf of Oman, World of Warcraft - Chuck Norris, Bang Bang Racing, Blacklight Retribution, Call of Duty Elite, Damage Inc. Pacific Squadron WWII, Dungeon Defenders - New Hero Pack, F1 2011, Final Fantasy XIII-2, Hedone, Neverwinter, Real Warfare 2: Northern Crusades, Soulcalibur V, Star Wars: The Old Republic, Syndicate, The Settlers Online, The Testament of Sherlock Holmes, War of the Immortals
Pełne wersje w CD Action 1/2012 to trzy gry i program atywirusowy z 6-miesięczną licencją. Polecam zwłaszcza Machinarium.
CD Action 12/2011 (nr 198)
Z końcem listopada pojawił się grudniowy CD Action (12/2011) - czasopismo o grach komputerowych z dołączonymi 2 płytami DVD. A na płytach 2 pełne wersje, w tym - przynajmniej z mojego punktu widzenia - hit (Stalker). Ale po kolei:
Pełna wersja:
Brothers in Arms: Hell’s Highway
“Hell’s Highway to trzecia część cyklu Brothers in Arms – shooterów, ale różniących się od Medal of Honor czy Call of Duty. Mimo że na pierwszy rzut oka bardzo je przypomina, szybko się okazuje, że to FPS taktyczny, któremu bliżej do produkcji Ghost Recon czy SWAT. Zasady rozgrywki takich właśnie tytułów (konieczność korzystania z osłon terenowych, kontekstowy system wydawania rozkazów) przeniesiono na pola walki II wojny światowej. Tym razem są to fronty, a właściwie jeden – przechodzący przez terytorium Holandii. To pierwsza rzecz, która odróżnia Hell’s Highway od dwóch poprzedników – o ile Road to Hill 30 i Earned in Blood rozgrywały się w całości w Normandii zaraz po słynnym D-Day, tak nowa część cyklu przedstawia inną głośną operację wojskową aliantów – Market Garden.W nowej części Brothers in Arms scenariusz wysuwa się na pierwszy plan i najbardziej zapada w pamięć.” (Hut Sędzimir, CDA)
Pełna Wersja:
S.T.A.L.K.E.R.: Cień Czarnobyla